33+0 ve Biz...

Duyduk duymadık demeyin 33+0 olduk J

Epeyce uzun bir süreden sonra yeniden merhaba Sevgili dostlar...

Sizden ayrı  kalalı epeyce  bir süre oldu,yüreğim bir sıcak liman aradı ve tekrar yazmaya karar verdim.Şuan 33+0 haftalık olduk ara verdiğimden beri  koskocam oldu benim oğlum..Her geçen  gün oğluma olan hasretim artıyor.O kadar merak ediyorum ki içimde ki mucizemin yüzünü,ellerini,parmaklarını,minicik ayaklarını ...Zaman yaklaştıkça doğum korkusuda arada yoklamıyor değil haniJŞu an herşey yolunda gidiyor,aksilik olmazsa normal doğum olacak..O kadar uzun aradan sonra hayatımda pek değişiklik olmadı aslında.Doktorumun istifasını saymazsak L Tam bir hayal kırıklığı oldu benim için.Hamileliğimin başından beri gittiğimden epey bir alışkanlık vardı. Aslında hastane içime sinmemişti ama doktorumu sevdiğimden dolayı kendimi ayrılığa bir türlü alıştıramamıştım.Her gittiğimde bu sefer son diye çıkıyordum hastane kapısından,ama her randevuda tuhaf bir şekilde ethicada buluyordum kendimi.Her şerde bir hayır vardır dediklerinden,başladım hastane aramaya..Dürüst olmak gerekirse en başından istediğim Hizmet hastanesine başlamak için bir fırsat olacak benim için.İyi şeyler duyuyorum hastane ve gitmek istediğim doktor hakkında.. Hizmet hastanesinde doğum yapan arkadaşlarımda referans oluyor benim için.. Umarım hayal kırıklığına uğramam doğumuma kısa süre kala.Taktir edersiniz hastane,doktor bir kadının hayatında unutamayacağı deneyimin temelini atar..Bende bu temel için bir adım atacağım kısmet olursa 07.09.2012*de...Tekrar yazarım sizlere canlar..Bu arada 37.haftaya kadar çalışabilir raporu aldım,hali hazırda çalışan bir hamişim..Göbeğim önde ben arkada yürüyoruz gündüz gece J Psikolojik olarak her an doğurabilecek gibi hissediyorum kendimi.34.haftaya girdik bugün,aslına bakarsanız iznimi uzatmak kimi sabah iyi kimi zaman kötü geliyor bana...Bütün gün bilgisayar başında oturuyoruz..Yorulmadan gidip geliyoruz işe...Babacığımız bırakıyor arabayla bizi... Canım oğlumla daha fazla zaman geçirmek için aldığım bir karardı.Oysaki 2 gündür kasık ağrılarım vardıLHafif hafif...Dayanmalıyız diyorum aşkımızın parçasına sonrasını düşünmeliyiz beraber geçireceğimiz zamanları anlatıyorum bebeğime oda anlarmışcasına tekmeleyip,kıvrılıyor içimde... Çok şükür biraz daha iyiyim geçti gibi ağrılarım..Her ufak alarmı doğumun başlangıcı olarak algılıyor,paniğe kapılıyorum..Kendi içimde endişelerim artıyor kimi zaman..Mutsuz ediyorum,üzülüyorum yerli yersiz.Sonra bir güç geliyor..Bir el uzanıyor....Canım aşkım,hayat arkadaşım elim,ayağım herşeyim en büyük destekçim..Pamuk gibi oluyorum,toz pembe oluyor herşey bir anda..Tüm sıkıntılarımdan arınıyor,kendimi huzur aleminde buluyorum bir anda...Kendimizi oğlumuzun  yanına koyup rüyalara dalıyoruzz..